اهمیت تدوین رژیم درمانی آمینوفیلین تزریقی، براساس متغیرهای فارماکوکینتیکی، در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه

آمینوفیلین مصارف درمانی مختلفی در مراقبتهای ویژه دارد. پنجره درمانی دارو پایین بوده و تعدادی از داروها و بیماریها متابولیسم آن را تحت تاثیر قرار می دهند. محدوده غلظت خونی مناسب جهت اثربخشی دارو و نیز جلوگیری از عوارض ناشی از آن 15-5 mg/Lمی باشد. این تحقیق آینده نگر تصادفی از نوع Cross-sectional بوده و به منظور ارزیابی نحوه تجویز و تعیین ویژگیهای فارماکوکینتیکی آمینوفیلین انجام شده است. 21 بیمار بستری در بخش مراقبتهای ویژه که شرایط ورود به تحقیق را داشته و انفوزیون آمینوفیلین دریافت می کردند، وارد مطالعه شدند. 11 بیمار زن و 10 بیمار مرد بوده و میانگین سنی آنها 50 سال بود. غلظت سرمی تئوفیلین با استفاده از دستگاه HPLC اندازه گیری شد. در 38% از بیماران غلظت دارو کمتر از 5mg/L بود. جهت آنالیز آماری و مقایسه ای رابطه همبستگی بین متغیرهای فارماکوکینتیکی بیماران ما با بیماران غیرایرانی، از نرم افزار SPSS استفاده شد.بین کلیرانس تئوفیلین و سن بیماران (P=0.115) و (r=0.35) و نیز کلیرانس و طول مدت بستری درICU و (r=-0.11,P=0.62) رابطه معنی داری دیده نشد. هیچگونه ارتباطی بین کلیرانس تئوفیلین در بیماران مورد مطالعه ما(1.6L/hr) کلیرانس حاصل از مطالعات جمعیتی ذکر شده در مقالات (2.5L/hr) که معادل0.04L/Kg/hr می باشد، به دست نیامدP=0.788) و (r=0.063. همچنین در آنالیز همبستگی پیرسون بین غلظت سرمی تئوفیلین در جمعیت مورد مطالعه (5.9mg/L) ا غلظت حاصل از مطالعات جمعیتی(3.3mg/L) نیز ارتباط معنی داری دیده نشد P=0.32) و( r=0.0. به طور کلی نتایج حال از این تحقیق نشان داد که اندازه گیری مستمر سطح سرمی تئوفیلین حاصل از این تحقیق نشان داد که اندازه گیری مستمر سطح سرمی تئوفیلین جهت تعیین دوز درمانی مناسب در بیماران دریافت کننده تئوفیلین یا فرآورده های آن ضروری بوده و یافته های حال از مطالعات فارماکوکنتیک جمعیتی موجود در مقالات که از نژادهای غیرایرانی به دست آمده، حداقل در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه قابل قبول نبوده و در صورت استفاده از آن، دوز این دارو بیش از مقدار لازم برآورد شده تو می تواند منجر به عوارض جدی و افزایش طول مدت بستری بیماران در بخش مراقبتهای ویژه گردد.